علاوعه بر موتور خودروهای سواری و سنگین، موتور نوع سومی نیز وجود دارد که موتورهای دو زمانه نام دارد. اگرچه امروزه، موتور خودروهای سواری و سنگین تماماً چهار زمانه هستند، ولی در نوع سوخت مصرفی با هم تمایز دارند. موتورهای دو زمانه به واسطه قدرت کمتر آن در مقایسه با موتورهای یادشده، مخصوصاً وسایل نقلیه، ساده‌تر، کم‌هزینه‌تر، کوچک‌تر و چابک‌تر می‌باشد.
این شبیه یک موتور دو زمانه است:
موتورهای دو زمانه را در دستگاه هایی مانند اره برقی ها و جت اسکی ها پیدا می کنید زیرا موتورهای دو سکته دارای سه مزیت مهم نسبت به موتورهای چهار زمانه هستند:
- موتورهای دو زمانه دریچه ای ندارند که ساختمان آنها را ساده کرده و وزن آنها را کاهش می دهد.
- موتورهای دو زمانه هر بار دور کامل احتراق دارند، در حالی که موتورهای چهار زمانه در دور کامل بعدی احتراق انجام می شود در حقیقت برای یک چرخش کامل میل لنگ، موتور یک سیکل را طی می کند در حالیکه در موتور چهار زمانه موتور یک سیکل را در دو دور تناوب میل لنگ اجرا می کند. این باعث می شود که توان موتورهای دو زمانه افزایش قابل توجهی داشته باشند.
- موتورهای دو سکته می توانند در هر جهت کار کنند، که می تواند در چیزی مانند اره برقی مهم باشد. یک موتور چهار سیلند استاندارد ممکن است با جریان روغن مشکل داشته باشد، مگر اینکه راست باشد، و حل این مشکل می تواند پیچیدگی موتور را افزایش دهد.
این مزایا باعث می شود که موتورهای دو زمانه سبک تر، ساده تر و ارزان تر باشند. موتورهای دو زمانه به واسطه داشتن مرحله احتراق در هر دور، توانی دو برابر موتورهای چهار زمانه با حجم برابر تولید می‌کنند. ترکیب وزن پایین و قدرت دو برابری موتورهای دو زمانه باعث شده که نسبت توان به وزن در این‌گونه موتورها نسبت به اغلب موتورهای چهار زمانه بیشترین مقدار باشد.
با این حال شما معمولا موتورهای دو زمانه را در اتومبیل ها نمی بینید. این به این دلیل است که موتورهای دو زمانه دارای دو عیب و معضل مهم هستند که وقتی که ما در مورد چگونگی عملکرد آن نگاه می کنیم، حساس تر می شود.
