زمانی که شما می خواهید یک دستور را به طور مداوم تکرار کنید یا یک دستور را برای مراجعات بعدی ذخیره کنید بهترین روش ایجاد یک اسکریپت می باشد و آن ها را در یک فایل ذخیره کنید، که شامل مجموعه ای از دستوراتی است که شما خط به خط آن را تایپ می کنید.
ترکیب کد نوشته شده با خروجی در نظر گرفته شده، فرمت متن ها، معادلات، گراف های خروجی یک محیط تعاملی را در اسکریپت ایجاد می کنند. برای افزایش انعطاف پذیری برنامه فانکشن ایجاد می شود که ورودی می پذیرد و خروجی تحویل می دهد.
اسکریپت ها و فانکش ها هر دو اجازه دسترسی دوباره به دستورات با ذخیره سازی آن ها در یک فایل را می دهند. اسکریپت ها ساده ترین نوع برنامه هستند، از آنجایی که دستورات همان طور که شما در آنها را در خط دستور تایپ می کنید، ذخیره می شوند. فانکشن ها انعطاف پذیری بیشتری را فراهم می کنند چون شما می توانید مقادیر ورودی را به آن بدهید تا مقادیر خروجی را به شما برگرداند، به طور مثال: این برنامه فاکتوریل عدد n را حساب می کند و f را بر میگرداند.
این نوع تابع در یک فایل تعریف می شود و نه در خط فرمان، که اغلب در یک فایل جداگانه ذخیره می شود
در این موارد بهترین نام برای فایل همان نامی است که برای تابع انتخاب شده است (در این مثال، fact.m) در یک پوشه جدید یا در یک مسیر از پیش تعیین شده متلب ذخیره شود. شما می توانید در خط فرمان آن برنامه(فانکشن) را فراخوانی کنید و با استفاده از روش های یکسان مقدار ورودی دلخواه را به برنامه بدهید و خروجی را به دست آورید. برای مثال فاکتوریل عدد ۵:
در ویدئوی زیر شما نمونه ای ساده از فانکشن نویسی در متلب را خواهید دید
