گاورنر سانتریفیوژی نوعی سیستم کنترل فیدبک‌دار برای کنترل سرعت دوران موتور است. این سیستم با تنظیم مقدار سوخت (یا سیّال کاری) سرعت موتور را تقریباً ثابت نگه می‌دارد. عملکرد گاورنر در کنترل مشابه کنترل‌کننده P یا تناسبی است.
این گاورنر که شاهکارهای مهندسی است، در سال ۱۷۸۸ توسط جیمز وات، برای کنترل سرعت دوران توربین بخار ابداع شد. در موتور بخار، وظیفه گاورنر تنظیم مقدار بخار ورودی به سیلندرها بود. علاوه بر موتور بخار، این سیستم در موتورهای احتراق داخلی و توربین‌های سوختی نیز استفاده می‌شود.
مکانیزم گاورنر در شکل زیر به سادگی به تصویر کشیده شده است. شافت چرخان موتور مطابق شکل به میله‌ای متصل می‌شود که معمولاً ۲ وزنه به آن وصل است. با سریع‌تر شدن گردش شافت، سرعت چرخش وزنه‌ها افزایش میآبد. در نتیجه، وزنه‌ها از هم فاصله می‌گیرند. وزنه‌ها خود متصل به یک میله جهت کنترل دریچه ورود سوخت یا سیّال کاری هستند. بدین صورت با افزایش سرعت چرخش، وزنه‌ها از هم فاصله گرفته و دریچه ورود سوخت یا سیّال رو می‌بندند. در صورت کاهش سرعت نیز، فاصله وزنه‌ها از هم بر اثر جاذبه کم می‌شود و دریچه سوخت یا سیّال باز می‌گردد. در نوعی دیگر از گاورنر‌ها اثر جاذبه در گاورنر به وسیله‌ی یک فنر حذف می‌شود.
